Modern mimarlık ve araba hemen hemen aynı zamanlarda ortaya çıkmıştır. Otto Wagner 1896 yılında o günün canlandırmacı neo-klasik üsluplarına karşı çıkan ve işlevselliği savunan Modern Mimarlık kitabını yazdığında, Henry Ford Quadracycle isimli arabasını tasarlayalı iki yıl olmuştu. Benzer şekilde Louis Sullivan 1896 tarihli yazısında daha sonraları sloganlaşacak “biçim her zaman işlevi izler” önermesini dile getirdiğinde, Benz firması ilk içten yanmalı Boxer motoru üretmiş ve patentini almıştı. Frank Lloyd Wright 1909 tarihinde
Robie Evi’ni tasarladığında ise Henry Ford toplamda on beş milyon adet üretilecek olan T modelinin dünyaya tanıtımını gerçekleştirmişti.
20. yüzyılın başlarında araba (tren, uçak ve buharlı gemi gibi) modernitenin en önemli araçsal sembollerinden biri haline gelmiş ve ortaya koyduğu düşünce, tasarımı ve üretim biçimi dönemin şairleri ve sanatçıları kadar mimarlarını da fazlasıyla etkilemiştir. Özellikle sanatlarını geçmişin reddine/yıkımına dayandıran ve modern teknoloji, makine, seri-üretim ve hız üzerinden yeni bir sanatın doğması gerektiğini söyleyen Futuristler arabanın dönüştürmeye başladığı yaşam biçiminden ve algıdan en fazla etkilenen gruplardan biri olmuştur. Birçok Futurist şair araba, uçak, denizaltı ve diğer modern taşıtları öven şiirler yazarlar. Benzer şekilde Giacomo Balla, Luigi Russolo gibi Futurist ressamlar yaptıkları resimlerde hızlı araba imgesinden faydalanırlar (Görsel 1). 1909 tarihinde akımın manifestosunu yazan Marinetti, bizi geleceğe taşıyacak olan arabaların güzelliğini şu şekilde dile getirir: “Dünyanın muhteşemliğinin yeni bir güzellik tarafından daha da zenginleştirildiğini onaylıyoruz: hızın güzelliği. Patlayıcı nefesli bir yılan gibi kaportası büyük borularla süslenmiş bir yarış arabası - kükreyen bir araba Semadirek’in Zaferi’ne (Victory of Samothrace) kıyasla daha güzeldir (Yılmaz, 2008)."
20.yüzyıl başlarındaki sanatsal üretimlere benzer şekilde, tamamen yeni bir yapı kültürü ortaya koymaya çalışan dönemin avant-garde mimarları da arabanın varlığından etkilenirler ve gerek kentsel ölçekte gerekse yapı ölçeğinde arabanın getireceği yenilikleri ve mimarlıkta yaşanacak dönüşümü sorgularlar. Hatta erken modern dönemin önemli mimarlarından
Adolf Loos, Le Corbusier, Walter Gropius, Frank Lloyd Wright ve Buckminister Fuller gibi isimler daha da ileri giderek araba tasarımları bile yaparlar.
Mimarlar tarafından tasarlanan arabalara ek olarak bu çalışma, araba ile gelen hız, zaman ve hareket konularının nasıl mimarlık tarafından sahiplenildiğini, nasıl mimari kavramlara dönüştüğünü ve mimarlık pratiğini ve temsilini nasıl etkilediğini tartışmak amacı taşımaktadır.
